ΕΝΟΡΧΗΣΤΡΩΝΟΝΤΑΣ ΕΝΑ ΣΧΟΛΕΙΟ
26/02/2025
Ο Άρης είναι η ήρεμη, σχεδόν αόρατη παρουσία του σχολείου του γιου μου. Ίσως πίσω από τις πόρτες να παίρνει
Ο Άρης είναι η ήρεμη, σχεδόν αόρατη παρουσία του σχολείου του γιου μου. Ίσως πίσω από τις πόρτες να παίρνει
Η αλήθεια είναι ότι 24ωρο της μοντεσοριανής εκπαιδευτικού Ντίνας Νομικού, συζύγου του Κυριάκου, μητέρας του 4χρονου Δημήτρη και εγκύου στον
Την Γιούλη τη «γνώρισα» σε μια ιδιαίτερη προσευχή ενός επαρχιακού δημοτικού σχολείου. Ένα κινητικό παιχνίδι με όλο το σώμα παρόν
Τον τελευταίο καιρό έχω αναπτύξει δεσμούς αγάπης με καράβια, αεροπλάνα και τρένα. Και, ως γνωστόν, όπου συνωστίζεται κόσμος το μάτι
Αν κάτι μου έμεινε από το φετινό οικογενειακό μας Πάσχα είναι η μάχη που έδωσα με τον εαυτό μου να
Μιας και ο χειμώνας μάς άφησε, όπως θέλω να εύχομαι, σκέφτηκα ότι πολλά παιδιά, τώρα που καλοκαιριάζει, θα μπουν στα
Η θέση που βρέθηκα πριν απο λίγο καιρό, αυτή στο να ταλαντεύομαι ανάμεσα στα ναι και στα όχι των δύο
Συνήθως λέω στους γονείς και στον εαυτό μου βεβαίως βεβαίως, πως τα “γιατί” των παιδιών κάτω από 3 είναι “θέλω
Από την αρχή της μνήμης μου έχω την εικόνα του γυμνού σώματος ως κάτι φυσιολογικό. Και ας μεγάλωσα σε μια
Ο Άρης είναι η ήρεμη, σχεδόν αόρατη παρουσία του σχολείου του γιου μου. Ίσως πίσω από τις πόρτες να παίρνει
Η αλήθεια είναι ότι 24ωρο της μοντεσοριανής εκπαιδευτικού Ντίνας Νομικού, συζύγου του Κυριάκου, μητέρας του 4χρονου Δημήτρη και εγκύου στον
Την Γιούλη τη «γνώρισα» σε μια ιδιαίτερη προσευχή ενός επαρχιακού δημοτικού σχολείου. Ένα κινητικό παιχνίδι με όλο το σώμα παρόν
Τον τελευταίο καιρό έχω αναπτύξει δεσμούς αγάπης με καράβια, αεροπλάνα και τρένα. Και, ως γνωστόν, όπου συνωστίζεται κόσμος το μάτι
Αν κάτι μου έμεινε από το φετινό οικογενειακό μας Πάσχα είναι η μάχη που έδωσα με τον εαυτό μου να
Μιας και ο χειμώνας μάς άφησε, όπως θέλω να εύχομαι, σκέφτηκα ότι πολλά παιδιά, τώρα που καλοκαιριάζει, θα μπουν στα
Η θέση που βρέθηκα πριν απο λίγο καιρό, αυτή στο να ταλαντεύομαι ανάμεσα στα ναι και στα όχι των δύο
Συνήθως λέω στους γονείς και στον εαυτό μου βεβαίως βεβαίως, πως τα “γιατί” των παιδιών κάτω από 3 είναι “θέλω
Από την αρχή της μνήμης μου έχω την εικόνα του γυμνού σώματος ως κάτι φυσιολογικό. Και ας μεγάλωσα σε μια
Γεννημένη στον Πειραιά το 1980. Η τελευταία γενιά που έπαιξε σε αλάνες της πόλης, αδυνατώ να καταλάβω πώς οργανώνεται το «ελεύθερο» παιχνίδι.
Σπούδασα νηπιαγωγός στο ΕΚΠΑ, ειδικεύτηκα στην παιδαγωγική Montessori και στη συστημική συμβουλευτική οικογένειας.
Ζω και εργάζομαι κοντά σε παιδιά και οικογένειες από το 2003, σε τάξεις και σεμιναριακές ομάδες. Παρατηρώ και οργανώνω παιδαγωγικά προγράμματα και χώρους από το 2007.
